LYPËSI I SHTATË
Lypsi i shtate qe mu qas
Nuk ishte vetem ,kishte shoqeri
Nje qen i kafte i vinte pas
Pak me i vogel se ai
Dhe ngjanin shume qe te dy
E njejta shprehje , nje veshtrim
Te njejtat re ulur mbi sy
Te njejtat zera si renkim
Te lodhur krejt dhe te drobitur
Fytyre verdhe ,krejt pa gjak
Thua nga ferri ishin ngjitur
Dhe ketu do rrinin vetem pak
S’kerkonin leke per te jetuar
( Kjo gje per ta s’kish me kuptim )
Por nje monedhe per ti paguar
Karontit rrugen per rikthim
Pastaj u zhduken menjehere
Sikur humnera i perpiu
Ne vend te tyre prapa mbeti
Nje duhme prej qeni dhe njeriu
Lypsi i shtate qe mu qas
Nuk ish i vetem ,por me shoqeri
Nje procesion i vinte pas
Dhe para tij , një varr i zi.
UJK!
Dera u mbyll
Tani pres te me mbyllen dhe dritaret
I vetem bredh si ujk ne pyll
S’me ngushellojne me ,as cigaret
Ngado vec heshtje ,makth i ngrire
As dhe nje fjale dhe nje ze
Ti je diku ,une e di mire
Por s’do te shfaqesh , he per he
Ndofta je shkrire tek kjo gjethnaje
A tek ky pyll ku gje s’dallon
Pa asnje peng ,dhe ndjenje faji
Dhe duart capkenrisht ferkon
Se ti s’ben dot pa lojra ikjesh
( Gjithe ikjet ti i ke ne gen )
Sa here me veten ze merzitesh
A dicka tjeter ste pelqen
Vetveten befas kthen ne ere
Dhe zhdukesh lehtas pa adrese
Gjersa inati te te bjere
Dhe syte te te vishen me pendese
Dhe vjen papritur pakujtuar
Gjithmone me ty keshtu ka ngjare )
Me nje mister ne syte e zgjuar
Dhe flake prej tipi lozonjar
Se kurre ne mend ty s’te ka shkuar
Qe malli ben punen e vet
Prej tij ne trung une do jem shnderruar
Pa dege ,te blerta dhe pa flete
Tani qe dera krejt u mbyll
Dhe zeri yt s’ndihet askund
I vetem bredh si ujk ne pyll
Dhe ulerij sa mund ,sa mund …
GOSTI MASKARENJSH
Ata po hane , dhe nxjerrin gazra
Me miq ,dashnore e shoke
Per ta ky lokal eshte vete parajsa
Nje cope Eden mbi toke
Pjatancat mbushur mish te pjekur
Dhe broket plot me pije
Cdo fjale e tyre ndjell vec mjergull
Dhe thika marrezije
Askush prej tyre emer ska
Jane thjeshte brumbuj dhjamore
Mbeshtjelle me prona dhe para
Dhe epshe si hamshore
Vec syte ,vec syte ,su kane ndryshuar
Te ngrysur dhe pa rreze
Ata prej netesh jane krijuar
Dhe prej qirinjsh varreze
Me njeri tjetrin qeshin ,puthen
Por kurre s’kane pike besimi
Takemi i thikave te bukes
Ju ngjan si thika krimi
Atdheu tashme eshte prone e tyre
Dhe se leshojne kaq lehte
Shtepite tona ,endrrat ,yjet
Mor po , dhe ajri vete
Prandaj dhe une s’ndihem aq mire
Sa here tek i takoj
Te jesh ne sy te lukunise
Eshte thjeshte nje akt heroi
Ata po hane , dhe nxjerrin gazra
Ngerdheshen si vampire
Ky lokal ka qene dikur i paster
Tani vjen ere te ndyre.
KOHE
Ke ende shume kohe per te ndenjur me mua
Sic ke dhe pak kohe qe te shkosh
Mjafton te kuptosh se sa shume une te dua
Dhe oret pa ty ndihen bosh
Ke ende shume kohe te me mbushesh me puthje
Sic ke shume pak kohe te me shash
Mjafton te veshtrosh syte e mij mbushur lutje
Dhe jo xhelozira prej grash
Ke ende shume kohe ,qe te jesh dita ime
Ashtu sic ke pak te jesh nate !
Dashuria e madhe asnjehere s ‘ngre dyshime
Por di te puth gjate ,shume , shume gjate
Ke ende shume kohe ,te me besh ca te lumtur
Por kohra merzije ke pak
Se ditet e mija me te tuat rrijne strukur
Si rruazat e kuqe ne gjak
Ke ende shume kohe te frymojme sebashku
Por kohe per tu ndare ,shume ,shume pak
Une qiejt me drite vec me ty i kam pasur
Nga mengjesi , ne darke
Ke ende shume kohe te te ndjej si nje engjell
Dhe pak te te ndjej si nje djall
Se une emrit tend i besoj si i verber
Dhe vetem prej tij ndihem gjalle
Ke ende shume kohe ..!
.
VJESHTËRIM
Vjeshteron bregu i lumit , kete mesdite te vonuar
Kjo vale qe rreth vetes harkon
Vjeshteron hapi i vajzes ,qe diku shkon nxituar
Me nje padurim qe dallon
Vjeshteron gjeth i verdhe , mbi kete rrap te moshuar
Dhe era qe forcen po rrit
Vjeshteron kjo shtepi me cati te rrenuar
Ku askush s ‘troket me per vizite
Vjeshteron kjo avlli e sperkatur nga balta
Ky muzg qe sme hiqet prej sysh
Keta zogj qe po nisen ne udhet e kaltra
Me shprese te rikthehen serish
Vjeshteron kjo rrugice me ca pleq te hutuar
Nje qen qe nuk resht duke qare
Te zoterit e tij u bene kohe qe kane shkuar
Por ai ende pret zemer vrare
Vjeshteron nje cope leter ne xhep e harruar
Kaq vite qe rrinte e strukur
Ne te do kene qene disa vargje te shkruar
Sigurisht per ndonje grua te bukur
Vjeshteron ky avion qe po ngrihet nga toka
Dhe do shkrihet pas pak ne hapesire
Ndersa rri e shoh , nje trishtim me pushtoka
Se me te po udheton dhe im bir
Vjeshteron gjithcka rrotull , dhe nuk di qe te reshte
Cdo peme veten zverdh gjer ne maje
Me ngjyren e saj edhe une trupin vesh
Dhe behem pandjere ,pjese e saj.
PAS SHFAQES
Shfaqja mbaroi ,u mbyll dhe dera
Portieri celsat tund ne dore
Ne skene tashme po loz vec era
Nje monolog vjeshtor
Gjithcka u shua ne pak caste
( Zera aktoresh dhe suflere )
“Makbethi ” shkoi te pij nje kafe
Dhe mbreti ” Danko” shkoi te flere
Shikuesit dolen nje nga nji
Dikush ngadale , dikush nxituar
Ne sy ende pak drame u rri
Packa se shfaqja ka mbaruar
Nje pjese me vete psheretijne
Dhe zerin ngrejne ne bulevard
S’ja falin Makbethit tradhetine
Qe vrau Dankon ,sa mekat
Te tjere nenqeshin nen mustaqe
Se fshehin dot kenaqesine
Ata si prekin fjalet vrasje
Nuk meshirojne asnje viktime
Me sy te eger inatcore
Per ta si xhungel eshte kjo jete
Per ta Makbethi s’esht fajtor
Makbethi vrau te behej mbret
Nderkohe ca krisma revolveri
Dike pa fryme e lane ne shesh
..Shfaqja tani s’luhet ne skene
Shfaqja tani luhet mes nesh
PENG
Ti mua me ke ditur si princin e perralles
Qe mund te te mbronte nga shtriga ne pyll
Por une qe ne krye s’ju mbajta dot fjales
Se nuk ‘jam nje i tille !
S’kam pasur dhe s’kam asnje gen princeror
Por thjeshte gjak prej turmash pa emer
Dhe pse mijra puthje ti kam vene si kurore
E kam peng ne zemer !
Kam bere pak , shume pak , nga c’kam dashur te beja
Per kete me kaplon shqetesimi
Ti mua me ngjite ne qiell nga asgjeja
Me fshive cdo perde prej tymi
Me bere te ndihem nje burre i gezuar
( Ne jete kurre s’kam qene tip gazmor )
Tani lumturine mund ta prek dhe me duar
Me diejt te flas ne c’do ore
Prandaj e kam peng qe te dola nga fjala
Dhe pse nuk kam gen princeror
Une duhet te vrisja per ty katallanin
Dhe soin e tyre mizor
Ose te te fusja nen lekure pa u ndjere
Te t’ mbroja nga dimrat cinike
Ne pyllin e njerzve vazhdimisht fryn shume ere
Dhe ti je e brishte ,kam frike !
Ti mua me dije nje princ prej perrallash
Te zbritur per ty prej nje reje
Prandaj sa here vritem , une serish ze ringjallem
Te jem njemije jete afer teje !
MUND
Tani e ke radhen ti , te me thuash ca fjale
Mund te me flasesh pa fund po deshe
Te me thuash pershembull: se pa ty casti ndal
Dhe koha mund ti ngjaje nje murgeshe
Se ditet pa ty mund te ishin uloke
Pa emer , pa trajte dhe gezim
Se mbremjeve tani , s’ ndjen me dhimbje koke
Dhe pemet kane me shume gjelberim
Ose mund te me thuash dicka me te mire
( Kur do ti flet bukur dhe shtruar )
Per qiellin qe ndrron disa here sfond e ngjyre
Sa here qe tek une vjen nxituar
Per ca pulebardha qe te ulen mbi supe
(Me to ti ben shpesh dhe shakara)
Per castet qe koha ti vjedh si hajdute
Kur duhet te ikesh e para
Ti mundet te thuash shume gjera ,shume gjera
Per syte qe te ndrisin si vajze
Per zemrat bashkuar , vizatuar tek rera
Dhe mbi to vume pastaj nje unaze
Ska gje se mbi to ,shkelen shkulme prej ere
Dhe dallge nga nje det zemerak
Ato mbeten prape sic i beme ne atehere
Per kete une s’cuditem aspak !
Tani mund te flasesh ,te flasesh pa fund
Dhe une natyrisht ,vetem koken do tund.