MONOLOGU I GURIT
Unë, lënda e bardhë,
bri lumit të vrullshëm që rrjedh me tërbim,
s’notova me gjethet të shihja ç’ish deti,
po ngela guriçkë e latuar në breg,
që gëzohet prej shendit të fëmijve,
kur garojnë për pushtim horizontesh.
FJALË ZHEGU
Bëj sikur…
Derisa të kuptoj finishin e durimit tënd,
aty ngopet marrëzia ime e merr një sy gjumë …
Bën sikur…
Derisa të flesh besimin tim,
aty zgjohet e tërbuar xhelozia e maskuar..
Unë bëj, ti bën,
E gjitha meritë interpretimi.